 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou
Odpowiedź na pytanie postawione w tytule nie jest oczywista. Zabieranie dzieci na wystawy komplikuje życie. Pomijając oczywiste problemy logistyczne, typu zawieźć, rozpakować, oprowadzić, zapakować, odwieźć, czyhają na nas pułapki, które mogą zmienić leniwą niedzielę w muzeum w Zemstę Montezumy level 5.
UWAGA NIEBEZPIECZEŃSTWO.
Sztuka bywa niebezpieczna dla dzieci. Mogą się uderzyć w głowę fragmentem instalacji, wejść w ekran, włożyć palec w rzeźbę i oczywiście połknąć tysiąc wirusów i bakterii, które przywożą z całego świata do paryskich muzeów i galerii turyści.
Dzieci są niebezpieczne dla sztuki. Pobyt w galerii z dzieckiem - szczególnie do lat czterech - stwarza zagrożenie dla .... właściwie dla każdego rodzaju sztuki. Zniszczeniu może ulec właściwie wszystko, a za szkody jak wiadomo odpowiadają rodzice. Dlatego najlepiej przed wizytą sprawdzić czy artysta jest "drogi". Jeśli jest, dziecko do lat czterech przypiąć do wózka dwa razy sprawdzając czy nie jest w stanie się wyswobodzić. Starsze poinformować o wartości dzieł, najlepiej odnosząc się do czegoś bliskiego dziecku. "Ten obraz, kochanie, to 350 lat Twojego kieszonkowego". To zawsze robi wrażenie.
Na mnie wrażenie za to zrobiła moja dwuletnia wówczas córka, która zanim zdążyłam dopaść szkaradę, poodbijała rączki w piasku wieńczącym jedną z rzeźb Mirosława Bałki w CSW w Warszawie. Piasek to piasek,wiadomo do czego służy. Na szczęście po zbesztaniu mnie za to, że z dzieckiem przyszłam do galerii, pani pilnująca wystawę "usypała" rzeźbę ponownie.
Dzieci i sztuka to mieszanka niebezpieczna dla rodziców. Sztuka prowokuje dzieci do zadawania pytań. Musimy się liczyć z tym, że możemy być zapytani właściwie o wszystko. Po co? Jak? Dlaczego? Skąd? W tym momencie możemy zastosować trzy strategie. Żeby je przybliżyć posłużę się powyższym zdjęciem.
"Dlaczego pies ma różową łapę?" Pierwsza. Zrzucamy wszystko na Artystę i jego problemy. Jeśli był alkoholikiem, narkomanem to na uzależnienia. Dobre są też traumy z dzieciństwa. Wojna. Choroba jego, bądź rodziny. "Pies symbolizuje artystę, a on cierpi z powodu zapalenia nadgarstka w prawej ręce dlatego pomalował łapę swojego psa na różowo" Jeśli nie wiemy nic na temat problemów artysty możemy strzelać w ciemno. Prawdopodobieństwo; że artysta nie był uzależniony, miał szczęśliwe dzieciństwo, jest zdrowy i nie przeżył żadnej wojny jest naprawdę bardzo małe. Druga. Opisujemy to co widzimy. "Z prawej strony jest pies, który ma różową łapę, pomalowaną różową farbą, właściwie to nie róż a magenta" Pytanie "dlaczego ?" staramy się ignorować. Trzecia. Przechodzimy do ataku zadając mnóstwo pytań mających zmylić przeciwnika. Czy pies jest ssakiem? Jak mówimy pies po francusku? A po angielsku? Co jedzą psy? Gdzie mieszkają? Jest oczywiście taka możliwość, że wiemy coś lub mamy jakieś przemyślenia na temat tego co widzimy. W tym przypadku spokojnie odpowiadamy na pytania licząc na łaskę. Jeśli nie wiemy, przyznajemy się do tego. Każda ściema spowoduje otwarcie się zapadni i spadniemy na poziom niżej. Żarty, żartami. Teraz na poważnie. Najlepiej po prostu zapytać dzieci. Ich interpretacja tego co widzą może nas niespodziewanie przenieść do innej planszy. Może nawet zmienić reguły gry. Wycieczka do galerii czy muzeum może powodować problemy zupełnie innego rodzaju. Czasami sztuka po prostu nie jest dla dzieci. Nie odważę się tu wyznaczać granic tego gdzie dziecko można zabrać i co pokazywać a czego nie. Rzadko spotykamy się z ostrzeżeniem "Uwaga nie dla dzieci" w galeriach czy muzeach. Nie funkcjonuje tu system podobny do tego który znamy z telewizji. Zresztą nie wyobrażam sobie kto mógłby przyklejać czerwony kwadracik na drzwiach galerii. Warto jednak zachować ostrożność. Sztuka to nie Disney Channel. Możemy stanąć, trzymając naszą pociechę za rękę, oko w oko z obrazami przesyconymi przemocą, seksem, śmiercią. I odnosi się to nie tylko do sztuki nowszej i najnowszej. Wspomniana wyżej córka (stara wyjadaczka) bardzo ciężko przeżyła spotkanie ze średniowieczną rzeźbą. Przedstawienia Chrystusa ociekającego krwią nie są tym, co trzylatki lubią najbardziej. Dlaczego ten post ilustrują zdjęcia z wystawy Pierre Huyghe? Po prostu warto odwiedzić ją z dziećmi. Nie jest to sztuka dla dzieci. Prace Huyghe są jak bajki opowiedziane językiem, który doskonale rozumieją dzieci. Bajki bez nachalnego morału, ale za to prowokujące do stawiania pytań. Dlaczego pies ma różową łapę? Pierre Huyghe 25 wrzesień 2013 - 6 styczeń 2014 Galerie sud - Centre Pompidou, Paris info o wystawie |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
 |
| Pierre Huyghe 2013 Centre Pompidou |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz