Ani Lot ani Air France. Czyli jak dostać się z Paryża do Gdańska.

W maju wybieramy się nad morze. Polskie, nasze, Bałtyk. Jak co roku. Galijscy bogowie nam sprzyjają i umieścili nasze kochane miasteczko w Zone C, co oznacza że wakacje wiosenne idealnie pokrywają się  z "majówką". Wakacje wiosenne trwają dwa tygodnie i są dokładnie dwa miesiące po wakacjach zimowych. Pomiędzy nimi jest jeszcze Wielkanoc.  No cóż, mali francuzi jakoś muszą się przyzwyczajać do 35 godzinnego tygodnia pracy i sześciu tygodni urlopu w roku :)
Dom zarezerwowany, towarzystwo ustawione. Nic nie zapowiadało logistycznej katastrofy. Do momentu rezerwacji biletów szło jak z płatka. Cóż, po prostu do Gdańska  ani LOT ani Air France nie lata. Oczywiście można polecieć z przesiadką w Warszawie i Frankfurcie. Masakra. Google wysłało mnie na stronę Wizzair, na której wisiał jaskrawo-różowy baner "Paryż-Gdańsk od 125zł" , cena bardzo przyjazna i.... drobnym drukiem...  Lot z  Beauvais,  to 100 km od Paryża, tylko w piątki i  poniedziałeki. Taksówka na lotnisko to jakieś 120-150 euro plus inne opcje to pociąg lub autobus. Do tego trzeba doliczyć opłatę za bagaż. W tanich liniach, jak się okazało za każdą sztukę trzeba słono zapłacić. Żaden interes.
Przez chwilę pomyślałam o pociągu, jednak szybko zostałam sprowadzona na ziemię a sen o podróży "Baltic  Express" rozwiał się na widok wyszukiwarki połączeń.  Przesiadki dwie lub trzy, 20 godzin w podróży, cena biletów dla czwórki zbiłaby z nóg nawet Kulczyka.
Samochód odpada, nie wiem czy dzieciaki  wytrzymałyby taką ilość Aviomarinu która na trasie P-G powstrzymałaby ich (i moją) chorobę lokomocyjną.
Chyba zmierzymy się z  Wizzair i Beauvais. Chociaż nie wygrywają ani ceną ani komfortem podróży. Po prostu są :)

I po zimie.

Przez parę dni Paryż wyglądał jak na załączonym obrazku. Niestety to już chyba koniec zimy. Chociaż to chyba hipokryzja. Prawdę mówiąc za zimą tęsknię najmniej.

Jest zimno.

Zmarznięte dziecko francuskie i przegrzane dziecko polskie.

Od trzech dni pada śnieg. To naprawdę piękna katastrofa. Ogłoszono alarm, nikt nie ma opon zimowych, Le parisien z dumą obwieszcza że transport miejski spóźnia się mniej niż planowano.
W Paryżu widziano narciarzy którzy przez swój entuzjazm narażają się na stratę paru euro. Jazda na nartach i snowbordzie jest bowiem w stolicy zabroniona i karana mandatami.
Wczorajszy wpis do dziennicznka Felka: "Przypominam że dzieci jutro idą na basen. Proszę żeby wszystkie przyniosły jutro czapki do szkoły" I tutaj dochodzimy do sedna sprawy czyli różnic w podejściu do ubierania dzieci. Zawsze wydawało mi się że ubieram moje potomstwo dosyć lekko, kierując się ich odczuciami i zdrowym rozsądkiem. W zderzeniu z francuskimi rówieśnikami wyglądają dziwnie, z czapką, szalikiem i rękawiczkami. Dziecko francuskie nosi czapkę rzadko a jeśli już to najczęściej w kieszeni :) Szalik powiewa na wietrze za dzieckiem a trampki i balerinki są obuwiem odpowiednim na każdą pogodę. Prawdą jest że zima nie jest tutaj tak agrasywna jak w Polsce ale mimo wszystko czasami jest kilka stopni na minusie. Pozostaje mi przyjąć do wiadomości że są przyzwyczajone i jest im ciepło, chociaż czasami wyglądają na nieźle przemarznięte.
Moje za to są przegrzane chociaż staram się walczyć z nawykami i odpakowywać ze skandynawskich kurtek, bielizny narciarskiej i butów z futerkiem, polarowych czapek. Cóż z tego, jest im zimno i już. Więc kwitną kolorami na tle francuskich granatowych i czarnych  płaszczyków. Jeśli to rzeczywiście kwestia przyzwyczajenie to  zobaczymy za rok gdzie wyląduje czapka. Na głowie czy w kieszeni.

Widziałam dzieci wracające z basenu. Część nie miała czapek. Maszerowały w kapturach a mokre włosy zamarzały na wietrze. Na basenie nie ma suszarek :)